Ruchy pląsawiczne polegają na występowaniu mimowolnych, niezamierzonych skurczów pojedynczych mięśni lub grup mięśniowych, które wywołują wyraźne, szybkie ruchy. Występują one nieregularnie i dotyczą zarówno bliższych, jak i obwodowych mięśni kończyn. Częsty jest udział mięśni twarzy i języka, co powoduje ruchy o charakterze tików. Pacjenci z pląsawicą nie są w stanie utrzymać przez dłuższy czas wyciągniętego języka, ponieważ niezamierzone impulsy ruchowe powodują jego szybkie wysuwanie i cofanie się. Hiperkinetyczne ruchy wywołują zaburzenie chodu, regulacji głośności mowy i utrudniają lub nawet uniemożliwiają pisanie. Nasilają je stany afektywne. Pląsawiczy niepokój ruchowy bywa początkowo mylnie przyjmowany za wiercipięctwo lub nadmierną żywość. Najważniejszą chorobą, w której występują ruchy pląsawicze, jest pląsawicą zwykła u dzieci w wieku pomiędzy 6 i 13 r.ż. Jest ona prawdopodobnie identyczna z pląsawicą ciężarnych. Znacznie rzadziej spotyka się dziedziczną pląsawicę Huntingtona, której objawy pojawiają się przeważnie pomiędzy 25 i 45 r.ż.