Rozpoznanie maskowanej depresji powinno być postawione nie „per exclusionem”, lecz na podstawie określonych danych uzyskanych w ukierunkowanym wywiadzie psychiatrycznym. Istotne jest pytanie o dzienne wahania w występowaniu objawów, tak bardzo charakterystyczne dla depresji, w której rano pacjent czuje się źle, a wieczorem jego nastrój wybitnie się poprawia. Skargi chorego dotyczą … Czytaj dalej

Istnieją dwie istotne różnice pomiędzy rozpoznaniem klinicznym i anatomopatalogicznym. Ocena patomorfologiczna — w przeciwieństwie do opierającego się również w wielu pojedynczych objawach i wynikach rozpoznania klinicznego — dotyczy tylko wycinka tkanki, z której materiał został pobrany, a nie całego organizmu. Poza tym zmiany w wycinku sprowadzają się do tych, które … Czytaj dalej

Za pomocą badania palpacyjnego określamy liczbę, wielkość, odgraniczenie od otoczenia, spoistość, przesuwalność i bo
lesność węzłów chłonnych. Zbadać należy wszystkie dostępne ich grupy. Niektóre węzły chłonne są łatwiej dostrzegalne przy oglądaniu niż przy obmacywaniu. W badaniach kontrolnych poleca się określanie wielkości przekroju węzła za pomocą suwmiarki. Nie wszystkie jednak węzły … Czytaj dalej

Przed lekarzem mającym codziennie do czynienia z pacjentami, u których dominują objawy charakteryzujące nerwowość, neurastenię, dystonie wegetatywną lub maskowana depresję, stoi — jeśli chodzi o przyczyny dolegliwości — podwójne zadanie diagnostyczne o podstawowym znaczeniu. Wie on doskonale, że niezależnie od dociekliwości i gruntowności badania w większości przypadków nie znajdzie żadnych … Czytaj dalej

Przyjęto, że większość badań chemicznych i fizykalnych przeprowadza się rano u pacjentów będących na czczo, czyli w warunkach podstawowej przemiany materii. Wychodzi się z założenia, że po 10 h od przyjęcia ostatniego posiłku ustala się stan porównywalny z takim samym stanem występującym kilka dni wcześniej lub później i że w … Czytaj dalej

Im wszechstronniejsza i mniej ryzykowna, stawała się technika pobierania wycinków, tym bardziej rozszerzały się wskazania do badań biooptycznych. Zakłada się bowiem, że lekarzowi klinicyście w każdym pojedynczym przypadku potrzebna jest dokładna histomorfologiczna ocena chorego narządu. Jest to niewątpliwie prawda, ale badania histomorfologiczne powinny być zarezerwowane dla przypadków, w których zawodzą … Czytaj dalej

Organizacja pracy wielu klinik i szpitali przewiduje wykonanie u chorego w chwili przyjmowania wielu badań, ażeby zarówno pacjentowi, jak lekarzowi i personelowi oszczędzić czasu, a także kosztów pobytu w szpitalu. Wśród wyników nie zleconych badań są też takie, które znajdują się obok zleconych w wydruku autoanalizera zaprogramowanego na określony rodzaj … Czytaj dalej

Trudności w zebraniu rozszerzonego wywiadu napotyka się u pacjentów, którzy nie mieli własnej motywacji do zgłoszenia się. Brak poczucia choroby, czasem jatrogennie uwarunkowana fiksacja, dotycząca narządowej genezy zmian, niezdolność do introspekcji, a także trudności językowe (np. u cudzoziemców), uniemożliwiają często przeprowadzenie wiarygodnego wywiadu. Pamiętać też trzeba, że pacjenci z psychogennymi … Czytaj dalej

Przy interpretacji wyników badań chemicznych lub fizykalnych należy przede wszystkim, postawić pytanie, czy wynik jest prawidłowy czy nieprawidłowy. Wynik prawidłowy ma również wartość dla rozpoznania, ale tylko w sensie wyłączenia choroby. Potwierdzeniem rozpoznania jest wynik odpowiednio nieprawidłowy. Wartości w dużym stopniu patologiczne, np. stężenie żelaza w surowicy 3,6 nmol/1 albo … Czytaj dalej

Jak wspomniano, wyniki badań laboratoryjnych mogą mieć wartość potwierdzającą, a częściej instruktywną. Dotyczy to nie tylko znaczenia dla rozpoznania pojedynczych badań laboratoryjnych, ale także zespołu badań. Na przykład stwierdzenie zwiększenia aktywności CPK jest potwierdzeniem przebycia zawału serca, którego cechy ujawniono w zapisie ekg. Wzrost natomiast aktywności fosfatazy zasadowej z jednoczesnym … Czytaj dalej