„Objawy nerwicowe” — zespół objawów wegetatywnych i dolegliwości narządowych bez zmian fizykalnych — mają dla lekarzy każdej specjalności szczególne znaczenie. Prawie jedna trzecia do połowy pacjentów zgłaszających się po poradę cierpi z powodu dolegliwości, którym nie odpowiadają konkretne zmiany pozwalające na sprecyzowanie rozpoznania. Gdyby tego typu dolegliwości nie miały większego znaczenia w codziennej praktyce lekarskiej, dawno przestano by się nimi zajmować jako objawami mało dokładnymi, trudnymi do zdefiniowania i z naukowego punktu widzenia dość wątpliwymi. Najbardziej problematyczne jest pojęcie nerwowości, a właśnie tego pojęcia nie można wyeliminować, ponieważ nerwowość istnieje w świadomości pacjenta i potrzeba mówienia o niej jest zbyt głęboko zakorzeniona, ażeby lekarz mógł wobec pacjenta podważać jej istnienie, chociaż nie ma żadnej definicji nerwowości i nie przedstawia ona niczego konkretnego. Pacjent natomiast ma swoją własną ocenę tego stanu i potrafi natychmiast przytoczyć szereg typowych według niego przykładów i objawów oraz każdorazowo podać własną jej definicję. Z przytoczonych wyżej powodów pojęcie nerwowości nie może być wyeliminowane. Każdy lekarz ma przy tym swoją własną ocenę nerwowego pacjenta. Nerwowość ma przeważnie podłoże konstytucjonalne, chociaż czynniki predysponujące i wyzwalające są w niej często nie do odróżnienia.