Można by przyjąć, że rodzajem szczególnie silnie wyrażonej nerwowości jest neurastenia, chociaż obecnie uważa się, że jest ona swoistą postacią zaburzeń osobowości typu nerwicowego. Neurastenię traktowano przez pewien czas jako nabyte zaburzenie nerwicowe, na ogół jednak zawsze rozróżniano neurastenię konstytucjonalną lub dziedziczną od nabytej, wywołanej przepracowaniem, wyczerpaniem lub czynnikami toksycznymi. Dystonia wegetatna była przez pewien czas uważana za zaburzenie typu somatycznego, z dominującymi objawami ze strony układu autonomicznego i traktów ar n — w stosunku do psychogennie uwarunkowanej neurastenii i nerwowości — jako zjawisko odrębne. Depresja maskowana, która, obecnie ma w piśmiennictwie szczególna pozycję, a pozostaje w cieniu objawów somatycznych, uznawana jest za zaburzenie konstytucjonalne albo endogenne, chociaż objawy depresji reaktywnej mogą być wywoływane przez różne choroby organiczne. Prawie każda generacja lekarzy jest świadkiem prób odrzucania 'dawnych pojęć, tworzenia nowych definicji, łączenia paru zespołów w jeden wspólny z określonym objawem wiodącym lub odwrotnie — dzielenia jednego zespołu na większą ich liczbę. Dzieje się tak ze względu zarówno na symptomatykę, jak i etiologię różnych zjawisk.