Choroby

Schizofrenia

Związek między aspektami neurobiologicznymi a psychologicznymi znajduje odzwierciedlenie w kilku konfiguracjach psychicznych. Dzieci, u których w przyszłości rozwinie się schizofrenia, mają awersję do relacji z obiektami, co utrudnia tworzenie więzi z nimi. Do cech osobowości, które często poprzedzają rozwój schizofrenii, należą też nadmierna wrażliwość na stymulację oraz kłopoty z uwagą i koncentracją. Badania sugerują również, że cechą typową dla schizofrenii mogą się okazać regionalnie rozproszone zaburzenia bramkowania sensorycznego w ośrodkowym układzie nerwowym (Freedman i in. 1996; Judd i in. 1992). Pacjenci mają problemy z oddzielaniem nieistotnych bodźców i w konsekwencji ciągłe poczucie przeciążenia bodźcami sensorycznymi. Robbins (1992) sugerował korelację między emocjonalnymi stanami psychicznej niepamięci a zanikami kory mózgowej oraz spadkiem aktywności w płatach czołowych u pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii. Ten zbiór cech stawia istotne wyzwania przed rodzicami i opiekunami, którzy muszą dostosować się do szczególnych wymagań dzieci. W przejrzyście zaplanowanym badaniu prospektywnym (Cannon i in. 2002) udowodniono, że istotne zaburzenia w rozwoju neuromotorycznym i poznawczym oraz w rozumieniu mowy okazały się u dzieci prognostykami ryzyka zaburzeń schizofreniopodobnych.